بنــدرپل
بندرپل در جنوب ایران و در کنار سواحل استان هرمزگان قرار دارد و
از توابع شهرستان بندر خمیر می‌باشد. نزدیکترین راه آبی سرزمین
مادر به جزیره قشم می‌باشد. دارای جمعیتی بالغ بر ۴۰۰۰ نفر
می‌باشد. در ایام تعطیلات نوروز جمعیتی ۶۰ هزار نفری برای
رفتن به جزیره قشم از این بندر عبور می‌کنند.
در این بندر کار احداث پل خلیج فارس اگرآغازشود
سرنوشت اقتصادی این منطقه بشدت تغییر خواهد کرد.
اولین کارگاه تولید سنگ دانه بندی شده استان هرمزگان بنام شرکت
تعاونی مروارید بندرپل در چهار کیلومتری این بندر قرار دارد. این
بندر در فاصله ۴۵ کیلومتری با بندر شهید رجایی یکی از بزرگترین
بنادر کشور قرار دارد.
دهستان بندرپل شامل روستاهای چاه صحاری، پل گل‌کن،
پل انگور، گری شیخ، چاهرو، درگور، آل درویش و کسه می‌باشد.
به روایت سدید السلطنه روستای پل انگور قدیمیترین روستای این
منطقه بوده است که در قدیم کاروانها از طریق پل انگور به جزیره
قشم می‌رفتند بعدها به دلیل زلزله شدید وتخریب پل انگور مردمان از
این منطقه مهاجرت کرده و پس از چندین سال به این منطقه باز
گشته اند و درسمت شرق روستای مخروبه ساکن شده و انجا را
پل شرقی نام نهادند. در بندرپل و خونو نمکی بوده که از کوه
استخراج می‌شد و به نمک کوهی شهرت داشته‌است.
دو گونه نمک کوهی شناخته شده‌است .
که نوع نخست آن تیره رنگ و شبیه سنگ مرمر بوده و به آن نمک
نر و گوپال نیز می‌گفتند. این نوع نمک به کلکته صادر می‌شد و نوع
دوم از دره‌های همان کوه تهیه می‌شد و حاصل تحولاتی بود که پس
از بارندگی رخ می‌داد. بدین ترتیب که املاح کوههای حاوی نمک به
سمت دره‌ها سرازیر و پس از تبخیر به نمک تبدیل می‌شد. ساکنان
منطقه به آن نمک ماده می‌گفتند.
بیشتر مردم بندرپل سنی شافعی و گروه اندکی نیز شیعه هستند که
شیعیان بندرپل اصالت مینابی، بشاگردی و رودانی دارند و از آن
مناطق به بندرپل مهاجرت کرده‌اند.
زبان مردم بندرپل فارسی جنوبی است که بسیاری از واژه‌های پهلوی
و پارسی دری و شباهت‌هایی با زبان‌های کردی، لری و بلوچی دارد.
به دلیل تماس با حوزهٔ جنوبی خلیج فارس و حضور اعراب در حاشیهٔ
شمالی این دریا، برخی واژه‌های عربی نیز وارد زبان ساکنان بندرپل
شده‌است. به روایت سدید السلطنه «در پل شایع است که آنجا را بدین
سبب پل نامیدند که در ازمنة قدیم از پل تا به بندر لافت که در جزیرة
قشم است، پل کشیده بودند.»
سکونتگاه اریتره بنابه روایت آگاتارخیدوس کرانهَ شمالی خلیج فارس
که مرتعی حاصلخیز بوده ، بیان شده است . مادیان های وی بر اثر
حملهَ شیران از آب گذشته اند و به قشم رفته اند که این مکان به
عقیده بسیاری از مورخین خونو یا نخلستان پل انگور می باشد.
بنابراین، آبهای حد فاصل قشم و خشکی بزرگ ایران یعنی تنگهَ
خوریان فعلی مسیر گذر اریتره و قومش بوده است که احتمالا" در
حوالی بندر پل و خمیر فعلی سکونت داشته اند.
